Ik woon in Maastricht en heb een tweelingbroer. Hij had eigenlijk altijd de creatieve geest, terwijl ik meer de kat uit de boom keek. Ik begreep de wereld niet goed. In de natuur vond ik echter rust en inspiratie en langzaamaan heb ik mijn creatieve hart geopend.
Het is niet zo dat ik me maar op één ding richt; ik heb een brede belangstelling en aanleg voor verschillende kunstvormen. Het begon met fotograferen, detailfoto’s uit de natuur. Dat ben ik blijven doen. Daarna ben ik gaan tekenen. Heel intuïtief, met veel kleuren en vrijwel altijd in de vorm van een cirkel. Dat staat voor mij voor beweging. Jaren geleden zag ik een kunstenares die collages maakte met losse elementen uit tijdschriften. Dit sprak me erg aan en daar ben ik toen ook mee begonnen. Denk niet aan een ‘moodboard’ maar aan vrije kunstzinnige figuren. Houtbewerking doe ik ook graag. Oud hout dat ik in de natuur vind, geef ik haar identiteit terug door middel van het beschilderen van het hout. Het wordt bijvoorbeeld een vogel, of een geit.
Mijn passie is echter schrijven en dan met name poëzie. Ik ben een ‘woordkunstenares’ die de woorden laat dansen en over het papier laat glijden. Mijn gedichten combineren met andere kunstvormen is mijn uitdaging. Zo heb ik al eens een buikdanseres een gedicht laten dansen en ook heb ik mijn tekst op muziek laten zetten.
In het dagelijks leven heb ik het moeilijk met mijn vele emoties en gevoelens. Op papier niet. Daar weet ik het altijd zo te beschrijven dat het mensen echt raakt. Schrijven is voor mij een manier om te kunnen communiceren met anderen. Daardoor doe ik toch mee. En … het geeft veel rust. Het is vrij van regels waardoor ik helemaal mezelf kan zijn.
Door mijn autisme heb ik een scherp oog voor detail en een rijke fantasie. Dit werkt inspirerend en daardoor schrijf ik heel beeldend. Die beelden zien mensen, die mijn werk lezen, voor zich.
Het zou helpen als mensen niet zo ongeduldig zouden zijn; meer begrip zouden kunnen opbrengen voor het feit dat niet iedereen even hard kan gaan, even snel kan zijn. Door het tonen van begrip en het geven van rust ontstaat er ruimte voor toenadering. Mensen met autisme zijn niet NIET sociaal, maar ANDERS sociaal. Ze leren ook op een andere manier, meer ervaringsgericht.
Veel mensen halen steun en energie uit sociaal contact, terwijl mensen met autisme deze steun en energie eerder uit zichzelf halen.
Ik hoop dat A-Talent mij kan helpen mijn schrijfkunst verder uit te diepen. En ook dat het podium dat ze me bieden, me zal helpen gevonden te worden door anderen.
