Amsterdam is de plek waar ik woon, samen met mijn partner en onze labradoodle Noodles. Noodles is een ontwapenend maatje; met haar erbij is het contact met anderen makkelijk gelegd.
22 jaar heb ik me staande gehouden in de modewereld, als productmanager. Bij de bedrijven waar ik werkte waren ze blij met me omdat ik loyaal en precies ben en een hoog arbeidsethos heb. Voor mijzelf was het echter de slechtst denkbare baan.
In die oppervlakkige wereld ging ik dagelijks over mijn grenzen omdat ik ze niet voelde. Elke avond en weekend was ik kapot; ik sloopte mezelf omdat ik van mezelf verwachtte dat ik ‘gewoon’ kon werken zoals alle anderen deden. Totdat ik echt niet meer kon en een burn-out kreeg.
Nu weet ik, dat het niet zomaar een burn-out was, maar een autistische burn-out. Want ja, sinds 2021 weet ik dat ik autistisch ben. Sinds de diagnose is mijn levensgeschiedenis meer en meer op zijn plek gevallen, begrijp ik mezelf beter en leer ik mijn grenzen te voelen en aan te geven. Work in progress, zeg maar…
Hierbij hoort ook dat ik aan het ontdekken ben wat mij energie geeft in plaats van kost. Ik ben erg geïnteresseerd in andere culturen en ben blij dat ik als vrijwillige taalcoach met statushouders kan werken. Wat me ook energie geeft, is met mijn handen bezig zijn. Ik volg nu keramiekles, waarbij ik me heerlijk kan focussen op de klei en het maken van een werkstuk zoals ik het aan het begin al voor me zie…
En the.pink.highlight? Ook ontstaan vanuit mijn kwaliteit om te focussen, patronen te zien en mijn liefde voor taal – dat alles komt hierin samen. Samen met mijn partner en Noodles door de buurt struinen, kijken of er mooie Engelse boeken in een minibieb staan. Daarna de pagina’s “scannen” in mijn hoofd, structuur in de tekst zien, patronen ontdekken, woorden herkennen die passen bij het gedicht in mijn hoofd. En dan: de bruikbare woorden roze markeren en de overige regels zwart maken, zo ontstaan mijn pink highlight gedichtjes.
Is het een talent? Is het door mijn autisme dat ik dit zo kan? Het is in elk geval iets dat bij mij past en mij energie geeft. Mijn autisme hoort bij mij – ik kan alleen op deze manier Mij zijn – en ik zie mijn autistische mind als A Beautiful Mind. Mijn opdracht aan mijzelf is nu nog om elke dag een klein beetje beter te zorgen voor de persoon achter deze beautiful mind, zodat ik nog lang mooie dingen kan blijven maken.
Bekijk hier de website van Barbara.
